بهترین
تو هیچ وقت نمی دونی
تو هیچ وقت نمی تونی بدونی
همه برات آرزوش میکنن
خودت هم آرزوش می کنی
ولی هیچ وقت نمی دونی، هیچ وقت مطمئن نیستی و روشی واسه امتحانش وجود نداره
این چند وقته زیاد این جمله رو گفتم و شنیدم:
"هرچی که بهترینه پیش بیاد واست"
جدا از بازی های زبانی و سردرگمی که حالا بهترین چیه و واسه هرکسی فرق داره و با فرض پذیرفتن همون مفهموم ساده ای که با "بهترین" به ذهن هرکس میاد،
کسی هست که بدونه؟
کسی هست که بدونه بهترینش چجوری کی و کجا قراره پیش بیاد؟
نه، نیست
داده های قبلی و تجربه ی آدم های دیگه کافی نیست
تصور خودت از اینکه بهترین اتفاق واست چیه کافی نیست
اینکه بقیه فکر کنن این بهترین اتفاق بود هم کافی نیست
پس چی باعث می شه که مطمئن باشی؟
چی باعث می شه که هر لحظه شک نکنی که شاید این که فکر می کنی بهترینه بدترین باشه واست؟
چی باعث می شه سست نشی و جلو بری؟
تو هیچ وقت نمی دونی
تو هیچ وقت نمی تونی بدونی
ولی، تو اعتماد می کنی
تو به زندگی ای که بارها بی اعتمادیش رو بهت ثابت کرده دوباره اعتماد می کنی و امیدواری بهترین واست پیش بیاد
همین.