چیزهای دیگری هم هستند.
مثلاً اینکه اگر الان اینجا بود از این هوا بدش می آمد حالش بد بود،بعد شاید سرِ یک موضوع مسخره دعوایمان می شد،قهر؟قهر نمی کردیم.یعنی اسمش را قهر نمی گذاشتیم و فردا صبحش هر کس زودتر بیدار می شد صبح به خیر می گفت و همه چیز مثل قبل یا حتی بهتر از قبل بود.
مثلاً اینکه اگر اینجا بود دیروز که دلم می خواست بروم قدم بزنم نمی توانست بیاید،بعد غصه ام می گرفت که فاصله فاصله است،تو بگو ده کیلومتر،یا هزاران کیلومتر،یک فاصله ای همیشه هست.دلمان؟خوش بود،به نزدیکی وجودمان،خوش هست هنوز هم.
مثلاً اینکه اگر اینجا بود چه حرف هایی را می زدیم،بعد چه قدر خنده مان می گرفت که داریم این چرت و پرت ها را می گوییم و باز هم ادامه می دادیم و از رو نمی رفتیم.بعد چه قدر عکس می گرفتم و می گفت اه بسه عکس نگیر و گوشم بدهکار نبود.

حالا ولی نیست و اما و اگر ها هم دردی را دوا نمی کنند.درد؟دارد.
حالا من می گویم اگر اینجا بود و او هم می گوید اگر آنجا بودم.
اینجا می شود آنجا برای او،خودِ این می تواند آدم را بکشد،شما نمی دانید،کاش نفهمید هیچ وقت هم.

ولی با همه ی این ها هست،حالا گیریم کیلومترها آن طرف تر،گیریم ساعتِ زندگیش عوض شده باشد،شب و روزش عوض شده باشد،اصلاً مدلِ زندگی اش عوض شده باشد،همه چیز هم که عوض شده باشد،هست.
دوست واقعی؟موجودی است که وقتی باید باشد،هست.